Fotel prezesa

Przypis autora; Pseudonim Menda nie jest  wyrazem szczególnej mendowatości kryjącej się za nim postaci, nie jest też zwrotem obraźliwym, jest to imię jak każde inne, np.  Franek.

Menda, który jest ulubionym starszym bratem Linki  – jest bratem jedynym, ale niech ma – dumnie obwieścił światu, że wiezie dla niej prezent. Oczywiście ta zatrzepotała nerkami z zachwytu, gdyż nie odbiega od ogółu ludzkości i prezenty wielce poważa. Gdy w końcu nastał wyczekiwany dzień i Menda zawitał do Siedliszcza, Linka z licem niewzruszonym, co by na wstępie nie dać mu przewagi psychologicznej, przeszła w tryb oczekiwania. Zastrzygła uszami i w skupieniu nasłuchiwała kroków na schodach. Z radością przyjęła parskanie i prychanie brata, gdyż oznaczało to, że niesie ciężkie dary. Oczami wyobraźni widziała już co najmniej stół bilardowy, jachcik, ewentualnie Roberta Downeya Jr. Drobiąc na palcach niczym japońska gejsza, potruchtała na oficjalną część powitalną. Brata poznała tylko po głosie, gdyż zasłonięty był swoim osobistym fotelem na kółkach, który z rozmachem postawił na korytarzu.

- masz – zakomenderował Menda.

- czyli kupiłeś sobie wypasiony gamingowy fotel z logo Blizzard? – zapytała podejrzliwie Linka.

- bez logo – odpowiedział z uśmiechem od ucha do ucha, bo to i tak oznaczało, że bliżej mu do fotela kosmonauty niż zwykłego biurowego mebla.

Linka zmarszczyła brwi i zaczęła kalkulować. Jako że jest osobą, która nie widzi potrzeby wymieniać czegoś co bezpośrednio nie zagraża jej życiu, począwszy od elektroniki skończywszy na meblach, jej fotel w alternatywnej rzeczywistości doczekałby się już dowodu tożsamości. Sama po cichu nosiła się z zamiarem wymiany, gdyż coraz bardziej groziło jej widmo nabycia dorodnego garba Quasimodo. Wizualnie bratowy fotel również prezentował się znacznie lepiej. W końcu na jej twarzy wykwitł krzywy grymas, który można by nazwać uśmiechem wdzięczności i zabrała się z baratem za składanie, tzn. on się zabrał, ona się gapiła. Gdy po paru minutach intensywnych machnięć śrubokrętem w końcu oznajmił, że skończył, Linka niczym królowa zasiadła na swym tronie.

- chyba nierówno ustawiłeś podłokietniki – zauważyła nieśmiało Linka

- yyy ich się nie ustawia, po prostu jeden się wyrobił dlatego jest niżej –  wyjaśnił rzeczowo Menda.

- aaa… No ale idzie ustawić, żeby było wyżej?

- yyy no teraz już nie, to też się wyrobiło.

- aaa… Trochę skrzypi i trzeszczy.

- yyy a myślisz, że dlaczego kupiłem sobie nowy? I uważaj, bo te tworzywo się kruszy i przyczepia do ubrania.

- aaa.

Linka tylko przez chwilę rozważała, czy nie przeprosić starego fotela, jednak kiedy w końcu skończyła marudzić i narzekać pod nosem, okazało się, że nowe siedzisko jak dla niej jest ultra wygodne i ma opcję bujaczka, a do trzasków, skrzypnięć i kruszących się farfocli zdążyła się już przyzwyczaić. Od teraz większość notek powstanie w rasowym fotelu prezesa.