Zdradliwy Świat Literek

Dziwak jak na zaawansowanego przedszkolaka przystało, śmiało mógłby już zostać politykiem. Potrafi napisać wszystko, co mu się dyktuje i nie zadaje pytań. Gorzej sprawa ma się z czytaniem, dlatego Linka nie chcąc, żeby jej siostrzeniec skończył w kryminale, przysiadła z nim do magicznego Świata literek. Nie jest to zadanie łatwe i trzeba wykazać się stoickim spokojem, gdyż Młodzieniec jest nad wyraz chwiejny emocjonalnie i z łatwością przechodzi od stanu euforycznego po ciężką depresję i popada w histerię. Na szczęście na jego przypadłość afektywną dwubiegunową, póki co wystarczą żelki lub szantaż emocjonalny w postaci szlabanu na bajki. Na Linkowe groźby chłosty, policzkowania i przypalania kostek nie reaguje.

W książeczce przy każdym haśle do odczytania jest obrazek przedstawiający dane słowo, co według założenia twórców powinno ułatwić czytanie młodocianym lektorom.

Obrazek ptaka

- orzeł! – wykrzyknął uradowany Dziwak.

- nie może być orzeł, bo zaczyna się na „j” – pouczyła go Linka

- jorzeł!

Chodziło o jastrzębia.

Obrazek wyspy z palmami

- wyspa!

- nie wymyślaj, to jest dużo mniejsze.

- wysypka?

Chodziło o słowo palma.

Kolejny obrazek ptaka

- Dziwaku skup się, jaka to literka?

- p.

- dobrze, jedziemy sylabami i proszę nie zgaduj.

- ale ja wiem co tu jest napisane.

- taa co?

- plaming!

Miał być pelikan.

Linka nie jest autorytetem edukacyjno-dydaktycznym i nie chce podważać kompetencji twórców, ale zakleiła obrazki taśmą. Tak na wszelki wypadek.