Meandry mowy polskiej

Tak się składa, że Linka w pracy ma całkiem pokaźną grupę wielce sympatycznych Ukraińców. Wszyscy w lepszym lub gorszym stopniu posługują się językiem polskim, którego arkana cały czas jeszcze zgłębiają. Linka, jako osoba uwielbiająca zabawy rodzimym językiem, poczuła się zobowiązana przekazać swym ziomkom ze wschodu niezbędną do funkcjonowania wiedzę tajemną.

I tak któregoś razu, gdy została oddelegowana do pomocy przy akcji o kryptonimie: lawenda, zaczęły się rozmowy dziwnej treści. Lawenda odegrała w tym niebagatelną rolę, gdyż o ile miło jest ją powąchać i odejść w stronę zachodzącego słońca, o tyle przebywanie w jej intensywnych oparach przez kilka godzin zadziałało na całą grupę niczym kąpiel w środkach psychoaktywnych[1], wywołując atak niepohamowanej głupawki, a Linka jeszcze w pociągu pachniała niczym szafa starszej pani.

Romanoffa skubiąc lawendę zaczęła uskarżać się na latające mięso, które oblega jej balkon - bardziej znane pod nazwą gatunkową jako gołąb. Biedna Romanoffa nie wiedząc jak ubrać myśli w słowa, które określiłyby niecną czynność jaką załatwiają na jej kawałku linoleum, wpadła w stan wielkiej frustracji. Kiedy czerwona z wysiłku, oblana potem i z pobrużdżonym zmarszczkami  -będącymi wyrazem zachodzących intensywnych procesów myślowych – czołem była u kresu wytrzymałości, litościwie z pomocą przyszła jej Linka.

- gołębie srają – powiedziała z miną prof. Miodka i widząc, że wszystkie oczy zwróciły się na nią, zaczęła wykład – ludzie robią kupę. Nie powiesz, że gołębie robią kupę, one srają. Dzieci też robią kupę, ale częściej robią dwójkę. Pamiętaj jedynka jest na siku, dwójka to grubsza sprawa.  Jeśli dorosły powie, że chce dwójkę to nie wpuszczaj go do domu – zakończyła swą perorę Linka, a w oczach Ukraińców dostrzegła wyraz najwyższego szacunku i wdzięczności, że odkryto przed nimi zawiłości polszczyzny.

---

[1]Linka nie ma pojęcia jak działają środki psychoaktywne.