Feminizm: nowe początki

-

Linka nigdy nie lubiła feminizmu i za feministkę się nie uważała. Głównie dlatego, że współczesny ruch nie ma nic wspólnego z kulturą i klasą Matek Założycielek. Gotowa jest się nawet założyć, że znaczna część dzisiejszych działaczek sądzi, iż sufrażystki to nazwa dietetycznych płatków. Jednakże kiedy przyszło jej z przyczyn obiektywnych przerzucić tonę węgla - poczuła się prawdziwą kobietą wyzwoloną i pionierką czwartej fali polskiego feminizmu.

Komentarze

  1. anna1 grudnia 2016 21:22

    Współczesny feminizm czasami bywa faktycznie lekko zniekształcony i wypaczony. Ale nie wolno dać sobie odebrać tego, o co walczyły dla nas nasze poprzedniczki. :) :)
    Powodzenia na nowej blogowej drodze. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. linka2 grudnia 2016 20:53

    Oczywiście się zgodzę, chodziło mi tylko o ten nawet nie lekko, a całkiem mocno wypaczony. I dziękuję bardzo:)

    OdpowiedzUsuń
  3. bawa10 grudnia 2016 04:10

    Post krótki a jakże treściwy i zabawny. Przy "dietetycznych płatkach" oplułam monitor. Coraz bardziej cię lubię :)

    OdpowiedzUsuń
  4. linka10 grudnia 2016 09:44

    Na dłuższy nie miałam siły...

    OdpowiedzUsuń
  5. ~xpil20 grudnia 2016 10:19

    Tonę węgla? Ach, powracają wspomnienia z wczesnego dzieciństwa! ;) https://xpil.eu/tona-wegla/

    Idę zjeść porcję bezglutenowych sufrażystków.

    OdpowiedzUsuń
  6. linka20 grudnia 2016 12:55

    tylko nie zapomnij popić sojową latte z mlekiem kokosowym;)

    OdpowiedzUsuń
  7. szarabajka5 marca 2017 18:46

    Nie mogłam znaleźć tej notki. To już tak dawno było?!

    http://wrzosy.blog.pl/2013/09/29/wasze-mamy-sufrazystki/

    OdpowiedzUsuń
  8. ~rademachera15 sierpnia 2017 13:04

    Leżę i konam z radości. Tak głośno konam, że aż dzieci się zainteresowały. Poinformowałam właśnie progeniturę, że na śniadanie pożarły sufrażystki.
    Konam jeszcze głośniej!

    OdpowiedzUsuń
  9. linka15 sierpnia 2017 14:37

    Tu się nie ma z czego śmiać, na to są paragrafy!
    Widzę, że zapędziłaś się na blogowe tyły ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Game Over

-
Obraz
Eru Lince świadkiem, że nie taki miał być kolejny wpis. Wieści roznoszą się szybciej niż tryper i już chyba każdy wie, że cała onetowska blogosfera zostanie poddana eksterminacji, a zgliszcza zaleją wapnem i zasypią trocinami. Można biadać i złorzeczyć, ale większego sensu to nie ma. Linka planowała dobić spokojnie do 100% swojego miejsca na dysku i być jak Adam Małysz – nie, nie chciała zapuścić wąsa, ale odejść w pełni chwały. W jej głowie cały czas nie milknie głos narratora, jeszcze kilka historii czekało do opowiedzenia, kto wie, może pojawiłyby się nowe? I tak jest z siebie dumna, że publikowała regularnie prawie przez 14 miesięcy, gdyż Menda prorokował, że po miesiącu nie będzie miała o czym pisać. Jednak dalsze umieszczanie tu notek nie ma sensu w momencie przedświątecznej gorączki i blogowego Exodusu. Nowego miejsca Linka na razie nie planuje, oprócz milczkowatego mruka jest jeszcze sentymentalnym leniwcem. Jej tu było dobrze, ukulała sobie całkiem miłą enklawę, która stała si
Czytaj więcej

Umysłowa czarna dziura

-
Natura żarówek bywa przewrotna i zdarza się, że bez zbędnej ideologii, i wzniosłych okrzyków wybuchają. Czasami też Dziwak głodny empirycznych doznań pacyfikuje je wodą, co daje podobny efekt. Nie zagłębiając się jednak w genezę męczeńskiej śmierci, Linka widząc resztkę żarówki ze smętnie sterczącymi drucikami, postanowiła ją usunąć. Rzecz miała miejsce na schodach, gdzie zwyczajowo świecą dwie lampy, włączane tym samym ajzolem. Jako że z natury jest ślepcem, a do tego nie świeci oczami, odruchowo pstryknęła włącznik, co nie wzbudziło w niej żadnych podejrzeń, a  choć trochę rozświetliło zalane w półmroku schody. Przystanęła na podeście i z miejsca ewoluowała  w Wałęsę bez wąsów stając się elektrykiem doskonałym. Lince pot zrosił czoło, a żyły wystąpiły na szyi, z całych sił próbowała rozbujać oporny na jej wysiłki gwint. Po kilku bezowocnych próbach opuściła dłoń z odrętwiałymi palcami. A może tak… – pomyślała Linka i przystąpiła do kolejnego natarcia, zamykając swe pająkowate palce n
Czytaj więcej

Tworzenie postaci. Miejsce II – Degenerat

-
Żeby w pełni zobrazować powagę sytuacji, Linka zrobi coś, czego jeszcze do tej pory nie robiła, a wręcz świadomie unikała – w obawie przed psychofanami – i opisze szczegółowo, i najlepiej jak potrafi swoją zewnętrzną powłokę. Otóż Linka ma głowę i jakiś kadłub. Do tego najczęściej przywdziewa swoją ukochaną, wymiętą parkę, z zimna lico chowa za szalami lub chustami, a ręce objucza w wełnę bez palców. Ogólnie nie wzbudza powszechnej atencji na ulicach, można nawet pokusić się o stwierdzenie, że przemyka niezauważona niczym ninja. Jest jednak pewna grupa społeczna, która bez pudła i mniej niż w 0,05 sekundy lokalizuje Linkę. Grupa ta przestaje nawet mrugać w obawie, że mógłby im umknąć jej najmniejszy i jakże niezgrabny ruch, stają na baczność, prężą klaty i pokazują sprzęt. Linka zupełnie niechcący stała się muzą wszelkich sklepowych ochroniarzy. Nie wiedząc czemu zawsze, gdy tylko wejdzie do podrzędnego marketu, cała ochrona nagle zaprzestaje niezobowiązujących pogawędek z kasjerkami,
Czytaj więcej