Wejście smoka² - część I

Linka została zaproszona na imprezę służbową mającą na celu pożegnanie z należytymi honorami kierownika, który zostaje oddelegowany do innego działu. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że w ów firmie nie pracuje już prawie od roku. Dla wielu praca ta jawiła się jako spełnienie marzeń, a Linka mogła siedzieć tam spokojnie do emerytury, albo nieżytu żołądka. Ta jednak odeszła sama stwierdziwszy, że nie pasuje do korpo-standardów, korpo-szkoleń, korpo-filozofii, korpo-prezesów, korpo-presji i korpo-klikania. Za to miała zacny zespół, który roboczo został nazwany wesołym rozpizdziajem i przynajmniej z częścią ekipy pozostała w stałym kontakcie, a w korpo-murach jest zawsze mile widziana.

Niestety impreza wypadła w środku tygodnia, więc Linka zgodnie ze swoją niepisaną zasadą, że nie pije w tygodniu pracującym – a, że rano musi wstawać o pogańsko wczesnej porze - postanowiła udać się do przybytku Batmobilem, co by jej nadmiernie nie kuszono. Pewną trudność stanowił fakt, że nigdy nie była w hotelu, w którym poczyniono rezerwację, a który znajdował się na obrzeżach. Dlatego przezornie sprawdziła trasę, jednak czytanie map w jej przypadku jest tak samo efektywne, co studiowanie książek w języku hebrajskim. Stwierdziwszy, że trasa wygląda na prostą, uradowana, że da radę objechać obwodnicą centrum miasta, wyruszyła w drogę.

Wyjeżdżając z obwodnicy, Linka usilnie wypatrywała skrętu w lewo, za którym miał znajdować się hotel.  Delikatna panika niebezpiecznie zaczęła przekształcać się w histerię, bo coraz bardziej wkraczała w tereny jej nieznane. Na szczęście z ciemności wyłonił się znak, mówiący o rozwidleniu dróg, więc zmieniła pas i z ulgą pojechała w lewo. Zredukowała prędkość i rozpoczęła intensywną lustrację obszaru. Jadąc tak i nie widząc absolutnie nic, co wyglądałoby na wielki hotel ze zdziwieniem spostrzegła, że wjeżdża do centrum miasta, które przed chwilą ominęła. Szybko zawróciła na najbliższym rondzie i widząc Starszego Jegomościa na chodniku w iście kaskaderskim stylu z piskiem opon zajechała mu drogę, co by jej nie uciekł. Włączyła awaryjne i wyskoczyła z samochodu robiąc przy tym dwa salta i jeden przewrót w przód lądując przy oszołomionym SJ.

- dobry wieczór. Przepraszam, jak dojadę do Hotelu? – zapytała grzecznie Linka.

- proszę jechać prosto, jak Pani jechała i będzie – odpowiedział SJ wskazując ręką kierunek, z którego Linka dopiero przyjechała.

- wie Pan, ja przed chwilą tam byłam i nic nie widziałam. To jest jakoś oznakowane?

- eee… no wie Pani, to jest wielkie i oświetlone, i ma duży parking również oświetlony zaraz przy drodze – powiedział lekko zmieszany, taksując Linkę spojrzeniem typu wtf. Widząc niedowierzanie wymalowane na Linki licu dodał - jakieś 2 km prosto i po prawej stronie będzie. Nie można tego przeoczyć – odpowiedział, przekrzywiając głowę w wyrazie politowania.

Podziękowawszy, Linka wskoczyła do auta i pojechała odprowadzona zszokowanym spojrzeniem. Po kilometrze zrozumiała postawę Starszego Jegomościa i w duchu przyznała, że faktycznie nie można tego przeoczyć. W ciemności ogromny Hotel wyglądał jak filia Las Vegas. Zaparkowała Batmobil i weszła do ogromnego, rozświetlonego lobby…

Koniec części I

Linka na swoje pożegnanie zrobiła dla wesołego rozpiździaju drobną pamiątkę, hołdującą różnym wydarzeniom i zachowaniom wszystkich członków zespołu. Będzie to też pierwsze upublicznienie wizerunku Linki, ona to ta obklejona taśmą.