Dr. Jekyll and Mr. Hyde

Linka jest jednostką przejawiającą dość skrajne postawy. Przykłady można by mnożyć, jednak co za dużo to niezdrowo, więc zostanie opisane jedno jej wynaturzenie osobowości. Z całą stanowczością można stwierdzić, że Linka jest neurotykiem, a o jej zarazkowej fobii i obsesyjnym myciu rąk krążą już legendy. Często zdarza się jej wyjść zapominając komórki, ale nie zapuści się nigdzie bez żelu antybakteryjnego i wilgotnych chusteczek. Dość powiedzieć, że ten asortyment  pierwszej potrzeby w bagażu Woodstockowym, zajmował więcej miejsca niż alkohol. Dłonie myje kilkadziesiąt razy dziennie, jeśli nie jest pewna, czy umyła ręce –  jeszcze raz myje ręce. Myje do tego wszystkie owoce i warzywa, łącznie z bananami, inaczej nie przystąpi do konsumpcji. Póki co nie przemierza świata w sterylnych rękawiczkach, ale to głównie zasługa intensywnej terapii grupowej, na którą uczęszcza sześć razy w tygodniu. Siódmego dnia nadrabia zaległości w myciu rąk.

Tego rodzaju neurotyczność często idzie w parze z pedantyzmem, nic bardziej mylnego. Gdyż z drugiej strony Linka jest królową chaosu i niebotycznym kreatorem kosmicznego pierdolnika. Misternie układany nieład jest niepodważalnym dowodem jej bytności w każdym miejscu, gdzie zakotwiczy na niecałe 5 minut.  Bałaganiarskim śladem można kroczyć od domu, po pracę czy samochód. Pandemonium, które wytwarza, nie jest tylko nagromadzeniem się miliona elementów na małej powierzchni – wszak to nie Chiny – to artystyczny bezład, który pomaga jej się skupić, a bez którego jej zdolność dedukcji diametralnie spada. Podczas rysowania, czy pisania jej biurko tonie pod grubą warstwą rzeczy, których użyteczności w danej chwili nie jest w stanie określić, ale być muszą. Jedyne czego stara się pilnować to w miarę regularne zbieranie brudnych kubków, gdyż nie lubi jak się jej przeszkadza, a czasem któryś mógłby zacząć do niej przemawiać. Ogólne sprzątanie odbywa się w momencie, kiedy coś bezpośrednio zaczyna zagrażać jej zdrowiu i życiu w innym przypadku Linka nie dostrzega tego typu niuansów.

Co do Batmobila, Linka wyznaje zasadę, że auto ma jeździć a nie się świecić więc samochód już dawno przyjął barwy maskujące w każdym możliwym terenie, a w jego wnętrzu każdy poszukiwacz skarbów byłby usatysfakcjonowany znaleziskiem. I tak oto zdarzyło się, że Linka musiała podwieźć gdzieś Rodzicielkę. Oczywiście z zapałem przystąpiła do powinności i kursowała z Rodzicielką w każdym wskazanym przez nią kierunku. Gdy Rodzicielka wyskoczyła tylko na chwilę, aby sprawdzić godziny otwarcia pewnego przybytku, drzwi zostawiła uchylone. Wracając, mina nagle jej spoważniała, a jej wzrok skupił się na jakimś szczególe pod fotelem pasażera.

- co ty tu wozisz? – zapytała, schylając się aby wyciągnąć zjawisko.

- nic…? – Linka zmarszczyła brwi i zaczęła analizować, czy możliwe jest znalezienie trupa, lub kilograma koksu, jednak stwierdziwszy, że to środek tygodnia odetchnęła z ulgą.

- od kiedy z tym jeździsz? – lico Rodzicieli wyrażało jednocześnie dezaprobatę, politowanie i rozbawienie. W dłoniach trzymała dwie kolby kukurydzy, którymi śmiało można by wbijać gwoździe.

- chyba od zeszłego lipca – odpowiedziała Linka z uśmiechem od ucha do ucha, po czym wrzuciła jedynkę i odjechały.

Kukurydze dostaną dziki. Albo dzieci.