Nienawistne skarpetki

Według harmonogramu dziś miała pojawić się inna notka. Miała to być historia bogata merytorycznie z niebanalnym przesłaniem. Historia, w której Linka podkreśliłaby swoje walory intelektualno-emocjonalne. Historia, w której odniosłaby pasmo sukcesów. W końcu historia, w której Linka choć raz nie wyszłaby na niezdarną bułę, napiętnowaną przez złośliwe fatum. Niestety takowa historia nie powstała, głównie dlatego, że jeszcze się nie wydarzyła. Zatem był sobie czwartek…

Wstając o pogańsko wczesnej porze Linka przetarła lico mokrą szmatą, wypiła herbatę i poczłapała do Batmobilu w celu udania się na dworzec. Nie przemierzyła jeszcze połowy drogi od bramy do garażu, gdy poczuła, że jej stopa została oswobodzona z okowów despotycznej skarpety. Poprawiła niesforną szmatkę i ruszyła dalej. Po kilku krokach gnida znów się zsunęła, tworząc uwierający kopiec w bucie, co w znaczącym stopniu przyczyniło się do efektu toczenia piany z pyska u Linki. Nie chcąc męczyć się cały dzień z bawełnianym kolaborantem, szybko zawróciła na nagiej pęcie do domu po inny zestaw. Nie tracąc czasu wzięła pierwsze lepsze skarpetki i pomknęła do samochodu, postanawiając, że założy je ukradkiem w pociągu – wsiada praktycznie na początku trasy, więc nie ucierpiałby żaden stopo-fobowicz.

Linka ruszyła z kopyta odprawiając w duchu modły, ku wszystkim znanym ludzkości bogom, aby przejazd nie był zamknięty. Oczywiście był zamknięty. Zauważyła to jakieś 500 m nim się do niego zbliżyła. Taka kolej rzeczy niechybnie świadczy o tym, że poranną zmianę piastuje Pani, która zbyt skwapliwie podchodzi do swoich obowiązków, przez co nieszczęśnicy, którzy się napatoczą muszą odczekać pełen cykl księżycowy nim wrota zostaną otwarte. Linka dołączyła do sznura oczekujących aut, osoby u szczytu zdążyły już rozpalić grille. Coby nie siedzieć po próżnicy, Linka zaczęła gramolić się na fotelu celem wymiany wadliwych skarpetek. Z niewiadomych przyczyn nie odpięła pasa, więc już po chwili jej mało giętkie stawy wniosły veto. W Linki kolanie coś zaskrzypiało, zatrzeszczało i emigrowało, sprawiając, że przez pół dnia Linka ciągnęła bezwładną kończynę pół metra za sobą. Mimo wszystko jest twardym osobnikiem, więc zacisnęła mocno zęby gryząc się przy tym boleśnie w policzek i kontynuowała nierówną walkę – nadal zapięta pasem. Gdy w końcu udało się jej oswobodzić swoją stopę, założyła nową skarpetkę. Linka zamrugała z niedowierzaniem. Ta na pewno by się nie zsunęła z pięty, głównie dlatego, że pięty nie miała. Rozważając wszystkie ewentualności postanowiła nie robić skarpetkowego dobierańca z jednej niedziurawej i drugiej niezsuwalnej – za bardzo się różniły –  więc jej wybór padł na tę z modną dziurą z lekkim przesunięciem. Wszak nie jechała do lekarza.