Kto gamoń jest?

Pomimo wcześniejszych obaw Linki, że Ulson zacznie sensownie mówić dopiero w wieku lat 18-stu, jej już niedługo 4-letnia siostrzenica używa już wielce skomplikowanych zdań, tocząc z ciocią wielogodzinne dysputy na tematy wszelakie. Ku ogromnej uciesze wszystkich, dziecię nadal stosuje szyk przestawny, o którym było już kiedyśwspominane. Linka nie wie, czy Ulson potajemnie podczytuje jej bloga, czy swą wiedzę tajemną zaczerpnęła z autopsji, ale ostatnio jej ulubionym stwierdzeniem – wielce nieprawdziwym i proszącym się o wytoczenie sprawy w sądzie o zniesławienie – jest; Ciocia ty taki gamoń jest.

Linka wróciwszy z pracy zaczęła kołować samochodem do garażu. Już po wyjściu o mały włos nie została staranowana przez piszczącego i latającego jak atom Dziwaka. O dziwo siostrzeniec nawet nie zauważył Linki tylko wymachując rozpaczliwie rękoma wykrzykiwał jakieś niezrozumiałe rzeczy. Linka oczywiście niezmiernie się przejęła niepoczytalnością Młodzieńca i nieśpiesznie udała się na obiad. Gramoląc się po wąskich schodach znów została zaatakowana przez nieletnią jednostkę. Tym razem Ulson zamaszystym ruchem odepchnęła Linkę na ścianę torując sobie przejście, wykrzykując przy tym podobnie niezrozumiałe treści co Dziwak. Linka przerażona nie na żarty wbiła się w dres i zaczęła przeżuwać strawę. Między jednym hapsem a drugim do kuchni wkroczyła Kazik z obłędem w oczach i niczym seria z karabinu maszynowego rozpoczęła histeryczny monolog. Linka niechętnie oderwała się od talerza i ze zdumieniem uniosła brwi, po raz kolejny utwierdzając się w fakcie, że z nadpobudliwej matki spokojnych dzieci nie będzie.

- he? – zapytała elokwentnie Linka mieląc przy tym paszczą.

- nie ma kluczy, kluczy nie ma – zapętliła się Kazik drąc przy tym włosy z głowy .

- jakich kluczy?

- od działki, od bramy, od wszystkiego[1]  – zawyła Kazik – pojedziesz ze mną poszukać?

- nie – odpowiedziała bez skrupułów Linka, ale widząc, że siostrze zaczyna się niebezpiecznie bródka trząść, przewróciła ze zrezygnowaniem oczami i orzekła – jaaa, no dobra.

Kazik odetchnęła z ulgą i również latając jak atom zaczęła zbierać latarki - gdyż robiło się już szarawo - dzieci i wszystko inne co mogło się przydać. Dziwak zaoponował i postanowił zostać w Siedliszczu. Ulson z zacięciem na twarzy i dumnie dzierżoną latarką w małej rączce, była gotowa na przygodę i z piskiem pognała ładować się do samochodu. Linka, jak zawsze śpiesząc się okrutnie doczłapała leniwie do czekających już na nią osobników. Gdy tylko zamknęła za sobą drzwi, siostra z piskiem opon zaczęła wycofywać. Linką szarpnęło więc czem prędzej zaczęła zapinać pas w duchu żałując, że nie wzięła kasku. Przy którejś nieudolnej próbie zapięcia pasa, w końcu spojrzała w dół i jej wzrok mimowolnie omiótł niewielką półeczkę obok skrzyni biegów.

- stój – zawyrokowała głosem nieznającym sprzeciwu.

Kazik dopiero co zdążyła wyjechać za bramę, ale posłusznie się zatrzymała.

- zobacz co tu masz głupcze – powiedziała Linka wskazując oskarżycielsko paluchem na jeden z wielu pęków kluczy.

- mama głupia nie! – darła się Ulson z tylnego fotelika.

- no wiem, ale to nie te – odpowiedziała szybko Kazi – tamte miały zieloną zawieszkę.

Linka zaczęła rozmasowywać skronie i nie chcąc unosić się przy dziecku spokojnie oznajmiła – w rzyci mam zawieszkę, to są te klucze.

Kazik wzięła ostrożnie pęk kluczy i zaczęła go badawczo lustrować – serio to te? – zapytała nieprzekonana.

- tak, poznaje, częściej tam jeździłam niż ty więc wiem – powiedziała, co wyrazie uspokoiło Kazika, a jej lico zabarwiło się delikatnym rumieńcem.

- Ulson i kto jest gamoń? – zapytała dumna z siebie Linka.

- cicocia ty taki gamoń jest! – odpowiedziała z rozbawieniem bez zastanowienia.

Linka nigdy nie doczeka się sprawiedliwego osądu z ust siostrzenicy.

 A zawieszkę faktycznie znalazły w krzakach pod bramą. Latarki się przydały.

---

[1] Mianem działki jest nazywana budowa przyszłego domostwa siostrzanej rodziny, choć Linka nadal twierdzi, że to ona jest prawowitym właścicielem terenu o czym można przeczytać TUTAJ.