Dusza hazardzisty

-

Linka od kiedy tylko pamięta zawsze lubiła hazard. Na szczęście nigdy nie przegrała góry pieniędzy, głównie dlatego, że takowej jeszcze się nie dorobiła. Od czasu do czasu, musi tylko odbierać Lunę[1], którą daje w zastaw. Do jednego z bardziej pamiętnych zakładów w jej życiu, doszło, w dniu próbnej matury z historii. Kiedy to panował ogólny lament i zawodzenie przed klasą, ona stała i nasłuchiwała.


- oooo Bożeee, Bożeeee, dlaczego nic nie umiem!? Będę mieć najmniej punktów! – wyszlochała nr 1


- nie głupia! To ja będę mieć najmniej punktów! – wykrzyczała nr 2, policzkując przy tym nr 1


- hańba mi.. na pewno ja będę mieć najmniej punktów. – z obłędem w oczach powiedziała nr 3 szukając po kieszeniach żyletek.


Linka, gdyby kiedykolwiek paliła, to właśnie w tym momencie zgasiłaby fajkę o ścianę i z miną rasowego szulera włączyła się do rozmowy, wietrząc łatwą okazję wzbogacenia.


- azaliż mogę się założyć o browary cztery, że najmniej punktów, będę mieć ja – wyrecytowała tonem spokojnym, wysuwając jednocześnie przed siebie dłoń. Nr 1, 2 i 3 zaskoczone tak nikczemnym wyrwaniem ich z mechanizmu samospełniającej się przepowiedni na chwilę zamilkły w osłupieniu.


- na pewno nie! – powiedziała w końcu nr 2 i przypieczętowała zakład uściśnięciem dłoni.


Następnie przyszedł Histeryk, który tak się złożyło, był również ich wychowawcą, porozsadzał uczniów z wszelkim zachowaniem pozorów prawdziwego egzaminu, i w końcu rozdał arkusze. Linka przyjęła swój, grzecznie podziękowała, podpisała się i zaczęła go oglądać. Oglądała długo i wnikliwie. Z dumą stwierdziwszy, że nie jest tak źle, ze stanem jej wiedzy zaczęła rysować zwierzątka w brudnopisie. Rysowała do czasu, aż pierwsza osoba nie oddała swojego arkusza, wówczas uradowana, bo zaczynało jej brakować wolnego miejsca na papierze, zamknęła swój egzemplarz nieskalany żadną odpowiedzią i oddała Histerykowi. Jak się łatwo domyślić, nikt nie przebił wyniku 0,0 pkt. Linka spektakularnie wygrała zakład budząc ogólny szacunek, tylko Histeryk wysnuł jakieś anse, gdyż ta w stopniu znacznym zaniżyła mu średnią. Może trudno w to uwierzyć, ale Linka należała do klasy kujonów.









[1] Luna – inteligentna, obca forma życia, zamieszkała w ciele niezrównoważonego emocjonalnie i neurotycznego huskiego


Komentarze

  1. ~Niuta8 listopada 2016 15:12

    Chciałabym tylko przypomnieć, że bodajże nr 2 wywalczyła na tym teście 6 pkt., więc jakby Twój brudnopisowy zwierzak przypomniałby Chrobrego, to pewnie byś przegrała.

    OdpowiedzUsuń
  2. inmyminds27 sierpnia 2017 18:45

    No nieźle. Dla browarów nie zaliczyć próbnej matury!? Podziwiam. :D haha

    OdpowiedzUsuń
  3. linka27 sierpnia 2017 20:37

    Rozsądek nigdy nie był moją mocną stroną...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprzątajcie, a będzie wam dane

-
Obraz
Gdy wszelkie zakamarki przekraczają masę krytyczną, a zbyt wolne otwarcie i zamknięcie drzwi wywołuje  imponującą lawinę, która bezlitośnie miażdży nieostrożnego delikwenta, to znak, że Linka powinna wziąć się za sprzątanie. Zakasała więc rękawy, wsiadła za kierownicę spycharko-koparki i przystąpiła do przewracania hałd rzeczy z cyklu - a to ładne jest, a to się jeszcze przyda, a tego nie można wyrzucić - nagromadzonych przez eony . Ze zmarszczonymi brwiami, co chwilę poprawiając okulary, które notorycznie zsuwały jej się z nosa, brodziła w tajemniczych artefaktach, odnajdując m.in. Bursztynową Komnatę, Excalibur oraz wszelkie cuda Strefy 51. Zza potężnych zwałów nieustannie dało się słyszeć wybuchy gromkiego rechotu, krzyki przerażenia i jęki odrazy. Po wielu godzinach wycieńczającej segregacji na rzeczy, które wyrzuci teraz i które wyrzuci następnym razem, Linka była u kresu sił fizycznych i umysłowych. Kiedy obolała, zmęczona i brudna, planowała zakończyć doroczne obchody pacyfikac
Czytaj więcej

Samozagłada: krok pierwszy

-
Linka niczym tybetański budda ma doskonały wgląd w strukturę swego wewnętrznego ja i już dawno odkryła sekretną wiedzę, że sama dla siebie stanowi największe zagrożenie… Z dniem 18 października Anno Domini ok. godziny 7:30 Linka uległa potknięciu. Nie było to potknięcie tak spektakularne, jak w Stukostrachach, gdzie bohaterka zahaczyła nogą o kawałek wystającego metalu z ziemi, który kilka ton czarnoziemu później okazał się być statkiem kosmicznym – pomysł fajny, książka z tych gorszych Kinga. Linka natomiast, jak ostatni gamoń potknęła się o tory tramwajowe. I znów można pokusić się o nawiązanie do książki, gdyż tam skutki feralnego potknięcia były druzgocące na skalę światową, tu  natomiast globalne media osnuły zdarzenie zmową milczenia. Linka natomiast owe potknięcie odczuła dotkliwie, uszkadzając sobie kręgosłup, choć cały czas ma nadzieję, że nie jest tak zdolna i skutki nie będą trwałe. Godziny i doby bezpośrednio przypadające po tym incydencie są czasem, z którego Linka jeszcze
Czytaj więcej

Wielkie powroty: epizod 1 – Sanatorium

-
Nie wdając się w zbędne szczegóły, ale bynajmniej nie z racji wieku, Linka została oddelegowana w tym roku na 3 - tygodniowy urlop do sanatorium. O całym pobycie mogłaby stworzyć osobny dziennik, jednak wśród kuracjuszy obowiązuje niepisana zasada przekazywana z turnusu na turnus, że to, co wydarzyło się w murach Jana Sobieskiego, pozostanie tam na wieki. Ogólnie rzecz ujmując wszystkie plotki jakie krążą na temat sanatoriów - nawet najbardziej irracjonalne, śmiałe i perwersyjne – to nie plotki, to życie. Linka początkowo miała obawy, jak odnajdzie się w Parku Jurajskim i mimo, że znacząco zaniżyła średnią wieku ubawiła się przednio. Wyjątkowo dobrze trafiła też w pokoju, który uchodził za przedszkole, jako że poza Linką były tam same jurne 40 +. No 2 z 3 były jurne – Dori i Hela.  Gdzieś tak w połowie pierwszego tygodnia, kiedy kuracjusze poznali się już na tyle, żeby nie rozmawiać tylko o hemoroidach i haluksach, pokój Linki nawiązał polityczne stosunki z pokojem rączych ogierów – śr
Czytaj więcej