Potęga gwary

-

Razu pewnego, Linka będąc zawalona robotą postanowiła skrzętnie wykorzystać to, że głównodowodzący opuścił już przybytek biurowy i wdała się w dyskurs z Danielem Danielem, który pełnił rolę handlowca. Od słowa, do słowa wyszło, że DD również jest zawalony robotą, więc wspólnie postanowili zagrać w „Państwa – Miasta”. Mimo wszystko, zarówno DD, jaki i Linka są poważnymi ludźmi, dlatego umówili się tylko na dwie rundy - zwycięzca będzie się pławić w glorii chwały, przegrany zostanie zhańbiony na wieki. Długopisy poszły w ruch, mózgi wyrwały się z klikającego otępienia i ruszyli. Pierwsza runda skończyła się remisem po 70 pkt. Drugą rundę zaczynał DD, Linka rzuciła szorstkie „STOP” i wypadło na literę „Z”. Powietrze, aż elektryzowało się od intensywnych procesów myślowych, a długopisy krzesały iskry. Linka gładko przechodziła od jednej rubryki do drugiej, aż dotarła do rośliny gdzie się przez chwilę zatrzymała, nie chcąc tracić czasu przeszła do tytułu, który pyknęła od razu i została jej tylko piekielna roślina. DD jeszcze pisał, choć zbliżał się ku końcowi. Linka zaczęła rozglądać się po biurze szukając natchnienia, ale poza pleśnią na starym serku w lodówce, nie uświadczy się tam przedstawiciela królestwa roślin. DD zaczął odliczać. Linka w przypływie rozpaczy wpisała dwie „rośliny” licząc na łaskawe potraktowanie przez przeciwnika. Do dziś nie wie, czemu handlowiec nie zaliczył jej odpowiedzi – „zioło” jeszcze można zrozumieć, ale „zielona pietruszka” wydaje się w pełni satysfakcjonująca. DD po ukończeniu biologii obśmiał obydwie odpowiedzi i rozwalił Linkę tak prozaicznym „ziemniakiem”.


Jakiś czas potem, mając ów haniebną porażkę w pamięci, przy obiedzie, Linka rzuciła od niechcenia do swojej Rodzicielki.


- podaj roślinę na Z.


- ziele angielskie – odpowiedziała machinalnie Rodzicielka, wprawiając Linkę w jeszcze większe zakłopotanie.


- nie, nie, inne. – powiedziała szybko. Rodzicielka myśli, myśli ale widać, że nic jej nie przychodzi do głowy.


- właśnie to jesz – zachęcająco rzuciła Linka. Alunia z coraz większą paniką przeczesywała swój talerz wzrokiem.


- na Ozyrysa, TU – Linka ostentacyjnie wskazała widelcem Bogu ducha winne warzywo na jej talerzu, na co źrenice Aluni rozszerzyły się w niekłamanym zdziwieniu.


- Przecież to jest PYRA…


Zaiste radość była wielka, a Alunia czerwonością swego lica upodobniła się do innego warzywa, które będzie można wykorzystać przy rozgrywce na „B”.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprzątajcie, a będzie wam dane

-
Obraz
Gdy wszelkie zakamarki przekraczają masę krytyczną, a zbyt wolne otwarcie i zamknięcie drzwi wywołuje  imponującą lawinę, która bezlitośnie miażdży nieostrożnego delikwenta, to znak, że Linka powinna wziąć się za sprzątanie. Zakasała więc rękawy, wsiadła za kierownicę spycharko-koparki i przystąpiła do przewracania hałd rzeczy z cyklu - a to ładne jest, a to się jeszcze przyda, a tego nie można wyrzucić - nagromadzonych przez eony . Ze zmarszczonymi brwiami, co chwilę poprawiając okulary, które notorycznie zsuwały jej się z nosa, brodziła w tajemniczych artefaktach, odnajdując m.in. Bursztynową Komnatę, Excalibur oraz wszelkie cuda Strefy 51. Zza potężnych zwałów nieustannie dało się słyszeć wybuchy gromkiego rechotu, krzyki przerażenia i jęki odrazy. Po wielu godzinach wycieńczającej segregacji na rzeczy, które wyrzuci teraz i które wyrzuci następnym razem, Linka była u kresu sił fizycznych i umysłowych. Kiedy obolała, zmęczona i brudna, planowała zakończyć doroczne obchody pacyfikac
Czytaj więcej

Samozagłada: krok pierwszy

-
Linka niczym tybetański budda ma doskonały wgląd w strukturę swego wewnętrznego ja i już dawno odkryła sekretną wiedzę, że sama dla siebie stanowi największe zagrożenie… Z dniem 18 października Anno Domini ok. godziny 7:30 Linka uległa potknięciu. Nie było to potknięcie tak spektakularne, jak w Stukostrachach, gdzie bohaterka zahaczyła nogą o kawałek wystającego metalu z ziemi, który kilka ton czarnoziemu później okazał się być statkiem kosmicznym – pomysł fajny, książka z tych gorszych Kinga. Linka natomiast, jak ostatni gamoń potknęła się o tory tramwajowe. I znów można pokusić się o nawiązanie do książki, gdyż tam skutki feralnego potknięcia były druzgocące na skalę światową, tu  natomiast globalne media osnuły zdarzenie zmową milczenia. Linka natomiast owe potknięcie odczuła dotkliwie, uszkadzając sobie kręgosłup, choć cały czas ma nadzieję, że nie jest tak zdolna i skutki nie będą trwałe. Godziny i doby bezpośrednio przypadające po tym incydencie są czasem, z którego Linka jeszcze
Czytaj więcej

Wielkie powroty: epizod 1 – Sanatorium

-
Nie wdając się w zbędne szczegóły, ale bynajmniej nie z racji wieku, Linka została oddelegowana w tym roku na 3 - tygodniowy urlop do sanatorium. O całym pobycie mogłaby stworzyć osobny dziennik, jednak wśród kuracjuszy obowiązuje niepisana zasada przekazywana z turnusu na turnus, że to, co wydarzyło się w murach Jana Sobieskiego, pozostanie tam na wieki. Ogólnie rzecz ujmując wszystkie plotki jakie krążą na temat sanatoriów - nawet najbardziej irracjonalne, śmiałe i perwersyjne – to nie plotki, to życie. Linka początkowo miała obawy, jak odnajdzie się w Parku Jurajskim i mimo, że znacząco zaniżyła średnią wieku ubawiła się przednio. Wyjątkowo dobrze trafiła też w pokoju, który uchodził za przedszkole, jako że poza Linką były tam same jurne 40 +. No 2 z 3 były jurne – Dori i Hela.  Gdzieś tak w połowie pierwszego tygodnia, kiedy kuracjusze poznali się już na tyle, żeby nie rozmawiać tylko o hemoroidach i haluksach, pokój Linki nawiązał polityczne stosunki z pokojem rączych ogierów – śr
Czytaj więcej