A imię jej Linka i Linka

-

Linka została zapytana o genezę swojego pseudonimu. Za najlepsze wyjaśnienie - tego, że jest jej on bliższy niż imię widniejące w dowodzie - może posłużyć pewna historia sprzed roku.


- więc to jest ta słynna ciocia Linia, która boi się indyków? – takimi oto słowy Przedszkolanka przywitała Linkę, która pierwszy raz zjawiła się po odbiór Dziwaka. Ujmę na honorze w niewielkim stopniu niwelował tylko fakt, że Przedszkolanka okazała się znajomą z czasów szkolnych.  Po krótkiej rozmowie, wspominkach i potwierdzeniu, że Dziwaka czeka świetlana przyszłość w kryminale, Linka oddaliła się z Młodzieńcem, i podczas drogi powrotnej do domu wdała się w taki oto dyskurs.


- Dziwaku, ale ty wiesz, że ciocia tak naprawdę nie ma na imię Linia? – zaczęła delikatnie, obawiając się, że może to być rozmowa z pogranicza tych o realności bytu Mikołaja czy Wróżki Zębuszki.


- nie?! A jak? – zatrzymał się nagle, a  bródka zaczęła mu się niebezpiecznie trząść.


  Podaje imię


- CO?! OD KIEDY?! – wykrzyczał w niekłamanym szoku, czując, że bezpowrotnie utracił cząstkę dzieciństwa.


Wobec takiej argumentacji, rozmowa o wyjawianiu cudzych fobii nie miała sensu.

Komentarze

  1. Zlamadka3 grudnia 2016 10:38

    Czuję jakby czytała dobrą książkę, brawo! Pisz, pisz, pisz!

    OdpowiedzUsuń
  2. linka3 grudnia 2016 11:39

    Na Ozyrysa, aż spąsowiałam... Dzięki bardzo:)

    OdpowiedzUsuń
  3. anna4 grudnia 2016 15:26

    Linka brzmi pewnie lepiej niż każde inne imię. :) :) Podoba mi się. Może warto je wpisać w poczet imion polskich. ;) :)

    OdpowiedzUsuń
  4. boja6 grudnia 2016 11:28

    Ja też mam sporo do nadrobienia... Rewerencja!

    OdpowiedzUsuń
  5. linka6 grudnia 2016 16:39

    Dzięki, dzięki. Ale to zasługa Dziwaka, ja robię tylko za nadwornego kronikarza.

    OdpowiedzUsuń
  6. ~L.B.22 kwietnia 2017 17:16

    Od kiedy xD. Reakcje dzieci są nie za zastąpienia ;D.

    OdpowiedzUsuń
  7. linka22 kwietnia 2017 20:48

    To fakt, tak mnie rozłożył, że nie zdobyłam się na żadną ripostę :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprzątajcie, a będzie wam dane

-
Obraz
Gdy wszelkie zakamarki przekraczają masę krytyczną, a zbyt wolne otwarcie i zamknięcie drzwi wywołuje  imponującą lawinę, która bezlitośnie miażdży nieostrożnego delikwenta, to znak, że Linka powinna wziąć się za sprzątanie. Zakasała więc rękawy, wsiadła za kierownicę spycharko-koparki i przystąpiła do przewracania hałd rzeczy z cyklu - a to ładne jest, a to się jeszcze przyda, a tego nie można wyrzucić - nagromadzonych przez eony . Ze zmarszczonymi brwiami, co chwilę poprawiając okulary, które notorycznie zsuwały jej się z nosa, brodziła w tajemniczych artefaktach, odnajdując m.in. Bursztynową Komnatę, Excalibur oraz wszelkie cuda Strefy 51. Zza potężnych zwałów nieustannie dało się słyszeć wybuchy gromkiego rechotu, krzyki przerażenia i jęki odrazy. Po wielu godzinach wycieńczającej segregacji na rzeczy, które wyrzuci teraz i które wyrzuci następnym razem, Linka była u kresu sił fizycznych i umysłowych. Kiedy obolała, zmęczona i brudna, planowała zakończyć doroczne obchody pacyfikac
Czytaj więcej

Samozagłada: krok pierwszy

-
Linka niczym tybetański budda ma doskonały wgląd w strukturę swego wewnętrznego ja i już dawno odkryła sekretną wiedzę, że sama dla siebie stanowi największe zagrożenie… Z dniem 18 października Anno Domini ok. godziny 7:30 Linka uległa potknięciu. Nie było to potknięcie tak spektakularne, jak w Stukostrachach, gdzie bohaterka zahaczyła nogą o kawałek wystającego metalu z ziemi, który kilka ton czarnoziemu później okazał się być statkiem kosmicznym – pomysł fajny, książka z tych gorszych Kinga. Linka natomiast, jak ostatni gamoń potknęła się o tory tramwajowe. I znów można pokusić się o nawiązanie do książki, gdyż tam skutki feralnego potknięcia były druzgocące na skalę światową, tu  natomiast globalne media osnuły zdarzenie zmową milczenia. Linka natomiast owe potknięcie odczuła dotkliwie, uszkadzając sobie kręgosłup, choć cały czas ma nadzieję, że nie jest tak zdolna i skutki nie będą trwałe. Godziny i doby bezpośrednio przypadające po tym incydencie są czasem, z którego Linka jeszcze
Czytaj więcej

Wielkie powroty: epizod 1 – Sanatorium

-
Nie wdając się w zbędne szczegóły, ale bynajmniej nie z racji wieku, Linka została oddelegowana w tym roku na 3 - tygodniowy urlop do sanatorium. O całym pobycie mogłaby stworzyć osobny dziennik, jednak wśród kuracjuszy obowiązuje niepisana zasada przekazywana z turnusu na turnus, że to, co wydarzyło się w murach Jana Sobieskiego, pozostanie tam na wieki. Ogólnie rzecz ujmując wszystkie plotki jakie krążą na temat sanatoriów - nawet najbardziej irracjonalne, śmiałe i perwersyjne – to nie plotki, to życie. Linka początkowo miała obawy, jak odnajdzie się w Parku Jurajskim i mimo, że znacząco zaniżyła średnią wieku ubawiła się przednio. Wyjątkowo dobrze trafiła też w pokoju, który uchodził za przedszkole, jako że poza Linką były tam same jurne 40 +. No 2 z 3 były jurne – Dori i Hela.  Gdzieś tak w połowie pierwszego tygodnia, kiedy kuracjusze poznali się już na tyle, żeby nie rozmawiać tylko o hemoroidach i haluksach, pokój Linki nawiązał polityczne stosunki z pokojem rączych ogierów – śr
Czytaj więcej