Torba skarbów

Szybkie zakupy w sklepie. Linka klucząc i lawirując pomiędzy regałami, ludźmi, paleciakami, wózkami, hostessami, stadem antylop i szturmowcami, wzięła całe trzy rzeczy i uciekając przed szarżującym tłumem udała się do kasy. Po jakiejś dekadzie oczekiwania kolejka przesunęła się na tyle, że w końcu mogła odłożyć swoje sprawunki na ladę i dalej w milczeniu oczekiwała na swoją kolej. Gdy zostały przed nią już tylko dwie osoby, a za nią kolejny milion, postanowiła strategicznie odnaleźć w czeluściach swej torby portfel, co by nie przedłużać.  Sięgnęła do torby, otworzyła ją i została odrzucona falą ciepłego 90% powietrza. Linkę zapiekły oczy, tłum nagle rozstąpił się niczym Morze czerwone przed Mojżeszem, rzucając na nią oskarżycielskie spojrzenia. Linka przyjęła taktykę „na głupka” i dla zmyłki rozglądała się z dezaprobatą po innych, jednak z mizernym skutkiem. Kasjerka od razu wyczuła, że to od Linki snuje się woń zażywanych kąpieli alkoholowych. Linka spanikowana próbowała znaleźć źródło zapachu, jednak bez mapy niczego w torbie nie można odnaleźć, więc bezskutecznie brodziła na oślep po mokrej zawartości. Sukcesem i tak było odnalezienie portfela, który był podejrzanie mokry. Nadeszła jej kolej.

- …bry – rzuciła chłodno Kasjerka wypalając w Linki czaszce ogromne dziury.

- dzień dobry – odpowiedziała zawstydzona Linka, a w myślach dodała; mam na imię Linka i nie piję od 5 dni.

Linka i tak składała modły dziękczynne za dwie rzeczy.

1. Że nie kupowała alkoholu, bo Pani nie omieszkałaby zagrzmieć przez megafon, plując przy tym obficie; nietrzeźwym alkoholu nie sprzedajemy!


2. Że nie kupowała nic dla Dziwaka i Ulsona, bo zdegustowana Starsza Dama stojąca za Linką już sporządzała skrupulatny rysopis, który planowała przekazać opiece społecznej.

Szybko spakowała nabyte drogą kupna dobra i nie nawiązując z nikim kontaktu wzrokowego wyszła ze sklepu. Na parkingu przez chwilę rozważała, czy nie sprawdzić co się stało, jednak w obawie przed zaalarmowaną przez Kasjerkę ochroną i gończymi psami udała się do domu. Gdy tylko znalazła się w bezpiecznym azylu, wyciągnęła zakupy, po czym przystąpiła do żmudnego procesu opróżniania całej wilgotnej zawartości.  Oczy łzawiły jej srodze podczas odkrywania kolejnych skarbów, dokopała się miedzy innymi do.; książki, telefonu, portfela, chusteczek, kremu, żelu, kluczy, cukierków, innych chusteczek, lusterka, słuchawek, wkładek, tabletek, ulotek, klocków, portalu do piekła, bursztynowej komnaty i lokomotywy złotego pociągu z Wągrowca. W końcu gdy przebiła się do dna, odnalazła winowajcę, który zszargał jej i tak zszarganą opinię. Delikatnie wyjęła praktycznie pustą plastikową butelczynę po spirytusie salicylowym, który kupiła dwa dni wcześniej, a o którym całkowicie zapomniała.  Widocznie butelka przegrała konfrontację z lokomotywą.