Potęga racjonalizacji

Wchodząc po raz 24857 na Filmweb w celu sprawdzenia jakichś informacji, Linka zupełnie niechcący, kątem oka zauważyła coś, co sprawiło, że całkowicie zapomniała czego właściwie szuka. Wstrzymała oddech, serce szybciej jej zabiło, a usta niemo powtarzały: ja chcę. Tęsknym wzrokiem spoglądała na baner koncertu muzyki filmowej Hansa Zimmera. Wszak muzykę klasyczną ceni dokładnie tak samo co ostrą naparzankę. Nie byłoby większego problemu, gdyby nie to, że jest to już któryś koncert w bieżącym roku, na który pada jej sakramentalne: ja chcę, a które nieubłaganie powiększa jej dziurę budżetową. Co prawda w Skandynawii można uzyskać rentę od uzależnienia na koncerty, jednak Linka wątpi w wyrozumiałość ZUSowiskich orzeczników, u których na ścianach wisi portret Stephena Hawkinga, a motto brzmi: Skoro on pracuje,  ty też możesz. Niezbędna zatem stała się solidna argumentacja kolejnej zachcianki, jako że racjonalizacja jest najlepszą metodą na uciszenie sumienia. Linka zmarszczyła brwi i zaczęła intensywnie dedukować, jak pójście na koncert może przyczynić się do polepszenia sytuacji na świecie. Wtem usłyszała anielskie trąby, a ją zalała olśniewająca łuna - doznała objawienia. Odpowiedz była banalnie prosta. Zamiast jednego biletu postanowiła kupić dwa i wręczyć jeden Rodzicielce, jako prezent na dzień Matki – Rodzicielka również jest fanką takowej muzyki. Szybko sprawdziła termin koncertu, wyszło idealnie, bo w marcu, czyli też na „m”. Ceny biletów na szczęście okazały się całkiem ludzkie, więc zaszalała i wybrała bardzo dobre miejsca zamiast tych tańszych, acz za sceną. Z uśmiechem od ucha do ucha i uczuciem spełnienia sfinalizowała transakcję. Umożliwienie obcowania innym z kulturą wyższą w jakimś stopniu na pewno przysporzy się do polepszenia sytuacji na świecie. Nie każdy bohater nosi pelerynę i majtki na spodnie.