To już jest koniec

-

Z przyczyn obiektywnych i wypalenia blogowego, Linka postanowiła zawiesić pisanie na bliżej nieokreślony czas. Na chwilę obecną nie wie, czy jeszcze kiedykolwiek do pisania wróci. Nie ma pomysłu, jak dalej opisywać rzeczywistość, która ją otacza, nie schodząc z pierwotnej ścieżki, którą sama sobie wytyczyła. Dziękuje wszystkim za te wspólne pół roku i niech Moc będzie z Wami!


- Cieś – powiedziała Ulson.


- Słodkich i kolorowych snów – dodał Dziwak.

Komentarze

  1. boja1 kwietnia 2017 11:41

    Tere fere kuku!

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Leseratte1 kwietnia 2017 13:25

    Mam nadzieję, że to primaaprilisowy żart ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~L.B.1 kwietnia 2017 14:46

    Też mam nadzieję, że to żart!
    No przecież to musi być żart! Posiadasz taki zasób słów, że z pewnością wymyślisz, jak opisać otaczającą rzeczywistość.
    Pozdrawiam. ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~rademachera1 kwietnia 2017 16:20

    Że prima aprilis? Aha.
    No to z bólem serca donoszę że bardzo mnie rozczarowałaś! Robienie dowcipów tylko dlatego że jest 1.04 jest... No nie wiem... Poniżej Twojego poziomu? Albo raczej poniżej moich wyobrażeń o Twoim poziomie.
    W związku z powyższym więcej już nie odwiedzę tego miejsca.
    Focha strzelam i tyle!

    OdpowiedzUsuń
  5. ~Jaga1 kwietnia 2017 19:19

    Jeśli to nie prima-aprylisowy żart to robisz mi to celowo i z rozmysłem - bo zaczęłam u Ciebie bywać i Cię czytać :((((

    OdpowiedzUsuń
  6. ~Leslie Warszawski1 kwietnia 2017 23:05

    Prima Aprilis.
    Odszczekasz to jutro :-)

    OdpowiedzUsuń
  7. ~jotka1 kwietnia 2017 23:23

    Nie dam się na to nabrać, za bardzo lubisz pisać i zbyt dobrze Ci to wychodzi ;-)

    OdpowiedzUsuń
  8. consek2 kwietnia 2017 02:24

    Taaaaa... jaaaaa. Nara.

    OdpowiedzUsuń
  9. ~Lucy6 kwietnia 2017 19:39

    Uffff...ODSZCZEKALA!!! dzieki bogu:))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprzątajcie, a będzie wam dane

-
Obraz
Gdy wszelkie zakamarki przekraczają masę krytyczną, a zbyt wolne otwarcie i zamknięcie drzwi wywołuje  imponującą lawinę, która bezlitośnie miażdży nieostrożnego delikwenta, to znak, że Linka powinna wziąć się za sprzątanie. Zakasała więc rękawy, wsiadła za kierownicę spycharko-koparki i przystąpiła do przewracania hałd rzeczy z cyklu - a to ładne jest, a to się jeszcze przyda, a tego nie można wyrzucić - nagromadzonych przez eony . Ze zmarszczonymi brwiami, co chwilę poprawiając okulary, które notorycznie zsuwały jej się z nosa, brodziła w tajemniczych artefaktach, odnajdując m.in. Bursztynową Komnatę, Excalibur oraz wszelkie cuda Strefy 51. Zza potężnych zwałów nieustannie dało się słyszeć wybuchy gromkiego rechotu, krzyki przerażenia i jęki odrazy. Po wielu godzinach wycieńczającej segregacji na rzeczy, które wyrzuci teraz i które wyrzuci następnym razem, Linka była u kresu sił fizycznych i umysłowych. Kiedy obolała, zmęczona i brudna, planowała zakończyć doroczne obchody pacyfikac
Czytaj więcej

Samozagłada: krok pierwszy

-
Linka niczym tybetański budda ma doskonały wgląd w strukturę swego wewnętrznego ja i już dawno odkryła sekretną wiedzę, że sama dla siebie stanowi największe zagrożenie… Z dniem 18 października Anno Domini ok. godziny 7:30 Linka uległa potknięciu. Nie było to potknięcie tak spektakularne, jak w Stukostrachach, gdzie bohaterka zahaczyła nogą o kawałek wystającego metalu z ziemi, który kilka ton czarnoziemu później okazał się być statkiem kosmicznym – pomysł fajny, książka z tych gorszych Kinga. Linka natomiast, jak ostatni gamoń potknęła się o tory tramwajowe. I znów można pokusić się o nawiązanie do książki, gdyż tam skutki feralnego potknięcia były druzgocące na skalę światową, tu  natomiast globalne media osnuły zdarzenie zmową milczenia. Linka natomiast owe potknięcie odczuła dotkliwie, uszkadzając sobie kręgosłup, choć cały czas ma nadzieję, że nie jest tak zdolna i skutki nie będą trwałe. Godziny i doby bezpośrednio przypadające po tym incydencie są czasem, z którego Linka jeszcze
Czytaj więcej

Wielkie powroty: epizod 1 – Sanatorium

-
Nie wdając się w zbędne szczegóły, ale bynajmniej nie z racji wieku, Linka została oddelegowana w tym roku na 3 - tygodniowy urlop do sanatorium. O całym pobycie mogłaby stworzyć osobny dziennik, jednak wśród kuracjuszy obowiązuje niepisana zasada przekazywana z turnusu na turnus, że to, co wydarzyło się w murach Jana Sobieskiego, pozostanie tam na wieki. Ogólnie rzecz ujmując wszystkie plotki jakie krążą na temat sanatoriów - nawet najbardziej irracjonalne, śmiałe i perwersyjne – to nie plotki, to życie. Linka początkowo miała obawy, jak odnajdzie się w Parku Jurajskim i mimo, że znacząco zaniżyła średnią wieku ubawiła się przednio. Wyjątkowo dobrze trafiła też w pokoju, który uchodził za przedszkole, jako że poza Linką były tam same jurne 40 +. No 2 z 3 były jurne – Dori i Hela.  Gdzieś tak w połowie pierwszego tygodnia, kiedy kuracjusze poznali się już na tyle, żeby nie rozmawiać tylko o hemoroidach i haluksach, pokój Linki nawiązał polityczne stosunki z pokojem rączych ogierów – śr
Czytaj więcej