To już jest koniec

-

Z przyczyn obiektywnych i wypalenia blogowego, Linka postanowiła zawiesić pisanie na bliżej nieokreślony czas. Na chwilę obecną nie wie, czy jeszcze kiedykolwiek do pisania wróci. Nie ma pomysłu, jak dalej opisywać rzeczywistość, która ją otacza, nie schodząc z pierwotnej ścieżki, którą sama sobie wytyczyła. Dziękuje wszystkim za te wspólne pół roku i niech Moc będzie z Wami!


- Cieś – powiedziała Ulson.


- Słodkich i kolorowych snów – dodał Dziwak.

Komentarze

  1. boja1 kwietnia 2017 11:41

    Tere fere kuku!

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Leseratte1 kwietnia 2017 13:25

    Mam nadzieję, że to primaaprilisowy żart ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~L.B.1 kwietnia 2017 14:46

    Też mam nadzieję, że to żart!
    No przecież to musi być żart! Posiadasz taki zasób słów, że z pewnością wymyślisz, jak opisać otaczającą rzeczywistość.
    Pozdrawiam. ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~rademachera1 kwietnia 2017 16:20

    Że prima aprilis? Aha.
    No to z bólem serca donoszę że bardzo mnie rozczarowałaś! Robienie dowcipów tylko dlatego że jest 1.04 jest... No nie wiem... Poniżej Twojego poziomu? Albo raczej poniżej moich wyobrażeń o Twoim poziomie.
    W związku z powyższym więcej już nie odwiedzę tego miejsca.
    Focha strzelam i tyle!

    OdpowiedzUsuń
  5. ~Jaga1 kwietnia 2017 19:19

    Jeśli to nie prima-aprylisowy żart to robisz mi to celowo i z rozmysłem - bo zaczęłam u Ciebie bywać i Cię czytać :((((

    OdpowiedzUsuń
  6. ~Leslie Warszawski1 kwietnia 2017 23:05

    Prima Aprilis.
    Odszczekasz to jutro :-)

    OdpowiedzUsuń
  7. ~jotka1 kwietnia 2017 23:23

    Nie dam się na to nabrać, za bardzo lubisz pisać i zbyt dobrze Ci to wychodzi ;-)

    OdpowiedzUsuń
  8. consek2 kwietnia 2017 02:24

    Taaaaa... jaaaaa. Nara.

    OdpowiedzUsuń
  9. ~Lucy6 kwietnia 2017 19:39

    Uffff...ODSZCZEKALA!!! dzieki bogu:))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Game Over

-
Obraz
Eru Lince świadkiem, że nie taki miał być kolejny wpis. Wieści roznoszą się szybciej niż tryper i już chyba każdy wie, że cała onetowska blogosfera zostanie poddana eksterminacji, a zgliszcza zaleją wapnem i zasypią trocinami. Można biadać i złorzeczyć, ale większego sensu to nie ma. Linka planowała dobić spokojnie do 100% swojego miejsca na dysku i być jak Adam Małysz – nie, nie chciała zapuścić wąsa, ale odejść w pełni chwały. W jej głowie cały czas nie milknie głos narratora, jeszcze kilka historii czekało do opowiedzenia, kto wie, może pojawiłyby się nowe? I tak jest z siebie dumna, że publikowała regularnie prawie przez 14 miesięcy, gdyż Menda prorokował, że po miesiącu nie będzie miała o czym pisać. Jednak dalsze umieszczanie tu notek nie ma sensu w momencie przedświątecznej gorączki i blogowego Exodusu. Nowego miejsca Linka na razie nie planuje, oprócz milczkowatego mruka jest jeszcze sentymentalnym leniwcem. Jej tu było dobrze, ukulała sobie całkiem miłą enklawę, która stała si
Czytaj więcej

Umysłowa czarna dziura

-
Natura żarówek bywa przewrotna i zdarza się, że bez zbędnej ideologii, i wzniosłych okrzyków wybuchają. Czasami też Dziwak głodny empirycznych doznań pacyfikuje je wodą, co daje podobny efekt. Nie zagłębiając się jednak w genezę męczeńskiej śmierci, Linka widząc resztkę żarówki ze smętnie sterczącymi drucikami, postanowiła ją usunąć. Rzecz miała miejsce na schodach, gdzie zwyczajowo świecą dwie lampy, włączane tym samym ajzolem. Jako że z natury jest ślepcem, a do tego nie świeci oczami, odruchowo pstryknęła włącznik, co nie wzbudziło w niej żadnych podejrzeń, a  choć trochę rozświetliło zalane w półmroku schody. Przystanęła na podeście i z miejsca ewoluowała  w Wałęsę bez wąsów stając się elektrykiem doskonałym. Lince pot zrosił czoło, a żyły wystąpiły na szyi, z całych sił próbowała rozbujać oporny na jej wysiłki gwint. Po kilku bezowocnych próbach opuściła dłoń z odrętwiałymi palcami. A może tak… – pomyślała Linka i przystąpiła do kolejnego natarcia, zamykając swe pająkowate palce n
Czytaj więcej

Tworzenie postaci. Miejsce II – Degenerat

-
Żeby w pełni zobrazować powagę sytuacji, Linka zrobi coś, czego jeszcze do tej pory nie robiła, a wręcz świadomie unikała – w obawie przed psychofanami – i opisze szczegółowo, i najlepiej jak potrafi swoją zewnętrzną powłokę. Otóż Linka ma głowę i jakiś kadłub. Do tego najczęściej przywdziewa swoją ukochaną, wymiętą parkę, z zimna lico chowa za szalami lub chustami, a ręce objucza w wełnę bez palców. Ogólnie nie wzbudza powszechnej atencji na ulicach, można nawet pokusić się o stwierdzenie, że przemyka niezauważona niczym ninja. Jest jednak pewna grupa społeczna, która bez pudła i mniej niż w 0,05 sekundy lokalizuje Linkę. Grupa ta przestaje nawet mrugać w obawie, że mógłby im umknąć jej najmniejszy i jakże niezgrabny ruch, stają na baczność, prężą klaty i pokazują sprzęt. Linka zupełnie niechcący stała się muzą wszelkich sklepowych ochroniarzy. Nie wiedząc czemu zawsze, gdy tylko wejdzie do podrzędnego marketu, cała ochrona nagle zaprzestaje niezobowiązujących pogawędek z kasjerkami,
Czytaj więcej