Kubek nietolerancji

Linka miała w życiu różne prace; szlachetnie urabiała się po łokcie i dostawała cellulitu od siedzenia za biurkiem, pracowała na dalekiej obczyźnie, jak i 10 minut od domu, przeprowadzała realizacje kontraktów na grube hajsy oraz liczyła ciasteczka z wróżbą. Wszystkie te prace miały różną specyfikę i jeden wspólny mianownik, który zdecydowanie lubi najbardziej – przerwę. Linka nadal usilnie poszukuje pracy, która składałaby się z samych płatnych przerw. W końcu jej ambicja, która jest na równi z asertywnością – ma zdecydowany deficyt cech osobowości na „a” – wyzwoliłaby się z okowów  lenistwa i niechybnie zostałaby pracownikiem miesiąca.

Przerwa.

 Siedząc i żując kanapki, Linka z niemałym ubawieniem oddała się rozmowie z Carycą na temat różnych przygód towarzyszących pracy w biurze obsługi klienta. Obśmiewały niefortunne przejęzyczenia, agresywnych klientów, patowe sytuacje i całą specyfikę pracy. W pewnym momencie Caryca mówi, że tego Linka nie pobije i z szelmowskim uśmiechem zaczęła snuć opowieść.

- pracowałam w firmie BandaZłodziei, był tam również dział foto i kiedyś dzwoni babeczka z pretensjami, dlaczego tak długo nie wykonujemy jej zamówienia. Okazuje się, że chodzi o kubek z nadrukiem. Podaje mi nazwisko, wchodzę po kliencie, otwieram plik z załącznikiem, patrzę – Caryca zawiesiła głos i po teatralnej przerwie dodała - a tam swastyka.

Cała herbata, którą akurat Linka miała w paszczy uroczo upstrzyła ścianę tworząc na niej impresjonistyczne wzory. Ciągle rechocząc i przecierając załzawione oczy podjęła niefrasobliwą próbę obrony.

- ej może chodziło jej o swastykę jak hinduski symbol równowagi i szczęścia? – zapytała rozbawiona, ścierając herbatę ze ściany.

- tja przesłała zdjęcie flagi III Rzeszy i zaczęła stękać, że nikt nie chce zrobić jej kubka, i czuje się dyskryminowana jako mniejszość.

Linka z impetem padła na podłogę i zaczęła wierzgać nogami ze śmiechu. Adolf pewnie się w grobie przewraca.