Hej kolęda, kolęda!

Co ileś lat, Linka chcąc nie chcąc – zdecydowanie nie chcąc – nie jest w stanie się wymigać od staropolskiej tradycji goszczenia księdza na kolędzie. Najchętniej w tym czasie schowałaby się w szafie albo pod biurkiem, ale ze względu na to, że jest za duża – pod względem fizycznym, nie metrycznym czy mentalnym –  nie może.

Blady strach padł na całą ulicę gdyż z obwieszczeń wynikło, że zostali zwycięzcami tego rozdania. Jako, że ulica długą jest oznajmiono, że krucjata rozpocznie się o 14:30 i przejdzie jedną stroną, następnie przy końcu zrobi zawijaska i wróci drugą. Dzięki daleko wysnutym obliczeniom i spekulacjom wywnioskowano, że  w domostwie Linki godzina W przypadnie na ok 18. Dlatego też dzień toczył się spokojnie bez nadmiernej paniki. Linka akurat kucharzyła obiad, więc wszystkie myśli skupiła na tym, żeby nie wyrzucić nic zdatnego do spożycia. Rodzicielka próbowała zająć czymś kapryśnego Ulsona, więc ustawiła ją przy oknie z poleceniem wyglądania, kiedy przyjedzie facet w czerni, żeby móc należycie zsynchronizować zegarki. W między czasie próbowała odkopać salon z zabawek, jako osoba ponad wszystko ceniąca ład i porządek. W myśl zasady umyj okna dla Jezusa, te zostały przejechane przez Linkę wilgotną szmatą na święta, więc teraz Rodzicielka postanowiła poczynić podobne przedsięwzięcie ze schodami. Po chwili Ulson wydała serię nieartykułowanych monosylab oznajmiających przybycie mości nam nawiedzającego, który faktycznie zaczął od przeciwległej strony. Życie toczyło się dalej przez 10 minut. Po tym czasie, dało się usłyszeć na schodach ciężkie kroki. Linka wychyliła się z kuchni i zobaczyła Seniorkę Rodu mozolnie wspinającą się po schodach.

- idą, idą… - powtarzała Seniorka trochę za głośnym konspiracyjnym szeptem praktycznie  nie poruszając ustami.

- kto idzie? – zapytała trochę za głośno zdezorientowana Rodzicielka dzierżąc szmatę w dłoni.

Za Seniorką sunęli pomału ministranci, którzy o ile nie cierpieli na straszną głuchotę wszystko słyszeli. Oczy Linki i Rodzicielki spotkały się w niemym okrzyku WTF?! Rodzicielka szybko wykonała rzut szmatą w najodleglejszy kąt korytarza, Linka jednym ruchem zdarła z siebie czerwony fartuch, czego od razu pożałowała, bo odsłoniła swój ulubiony domowy dresik. Tylko dzięki temu, że Rodzicielka jest osobą nad wyraz przezorną salon był w stanie prawie idealnym, bo jeszcze kilka minut wcześniej najbardziej przypominającym krzyż przedmiotem była wieża z Jengi. Na sensowne zapytanie Rodzicielki skąd oni się tu wzięli, chłopcy wzruszyli ramionami i zaczęli śpiewać. A śpiewali długo,  przy trzeciej zwrotce większość oszołomionych domowników się wyłączyła nie znając słów i włączając się przy refrenie. W między czasie Linka zaobserwowała, że świece się nie palą więc wymknęła się po zapałki, wracając zobaczyła, że tylko jeden krok dzieli ministranta od władowania się w miotłę i szufelkę. Gdy chłopcy w końcu umilkli Rodzicielka rzuciła im garść drobniaków, jako że jedyna gotówka pod ręką pochodziła z dziecięcej skarbonki. Kiedy wyszli zaczęły się ożywione rozmowy pomiędzy Rodzicielką a Seniorką, a Linka poszła pozbyć się miotły.

- …ale czemu tu przyszli, ledwo wstałam?! – indagowała Seniorka

- …a ja właśnie schody chciałam posprzątać.

- schody są brudne?!

- babcia, nie zdążyłaś włożyć zębów a przejmujesz się schodami – zauważyła roztropnie Linka, za co została zgromiona spojrzeniem przez Seniorkę Rodu.

Rodzicielka z Seniorką przywarły do okna śledząc poczynania księdza. Gdy ten wyszedł z domu po drugiej stronie ulicy, ministranci musieli mu wytłumaczyć, że wiedzeni diabelskim podszeptem jako następny wybrali trzeci dom po drugiej stronie. Ksiądz odprawił krótki egzorcyzm i udał się we wskazanym przez chłopców kierunku. Stając w progu, nie zobaczył demonów tylko niewiasty w nieładzie z przyklejonym do twarzy uśmiechem nr 6 – bez Seniorki, bo uśmiech wymaga dolnej szczęki. Ksiądz odprawił krótkie modły po czym wdał się w szalenie interesującą rozmowę z Ulsonem, ku uciesze Seniorki.

- jak masz na imię?

- Ulson.

- ile masz lat?

- cy.

- jest dobrze wytresowana – znów zauważyła roztropnie Linka, za co tym razem Seniorka wzrokiem wypaliła jej dziury w czaszce.

Następnie między księdzem a Ulsonem nawiązała się rozmowa, której absolutnie nie rozumiał i którą należało mu przełożyć na język bardziej polski, ale pomijając soczyste epitety, bo dziecię z lubością rzuca mięsem w postaci Babu. Po trzech dniach tematy w końcu się wyczerpały i ksiądz oznajmił, że sił nieczystych ani heretyków w domu nie znajduje i idzie przeprowadzać krucjatę dalej. Dobrze, że Linka wbrew pozorom ma całkiem normalną rodzinę i Inkwizycja nie przyłapała ich na dzikiej orgii z kozami.