Strach ma wielkie wole

Dawno, dawno temu, gdy Linka była jeszcze malusim, pociesznym grubaskiem o bardzo małym rozumku zostało rzucone jej wyzwanie.

- zejdziesz do piwnicy? – z przebiegłą miną powiedział Mały Menda.

- co, ja nie zejdę? Potrzymaj mi piwo – powiedziałaby Linka 20 lat później. Wówczas takie zadania od razu brała na klatę bez dodatkowych wspomagaczy. Tym bardziej nie przeczuwała podstępu brata,  gdyż piwnica często robiła za centrum dowodzenia, albo jedną z kryjówek podczas zabawy w chowanego.

Linka na pulchnych nóżkach podreptała pod drzwi piwnicy, Mały Menda jak cień sunął za nią. Stanęła u szczytu schodów i nie zapalając światła, jako że był dzień, a strumień letniego słońca wpadał przez małe okienko, zaczęła schodzić po stromych stopniach. Gdy stanęła na twardej betonowej podłodze, nagle zauważyła ruch w przeciwległym zaciemnionym kącie. Lekko zaniepokojona, ale zaintrygowana postąpiła krok naprzód, żeby lepiej zbadać niecodzienne zjawisko. Znowu coś szybko poruszyło się pod ścianą, skrobiąc przy tym pazurami o posadzkę. Linka zastygła. Obiekt nagle zatrzymał się i po krótkiej chwili wahania zaczął szarżować w jej stronę. Oszołomiona widziała, jak cień rośnie i rośnie, ale przerażona nie mogła się ruszyć. Nogi stały się ciężkie jak z ołowiu, krew pulsowała jej w skroniach, serce łomotało w piersi. W końcu potwór wszedł w promień światła.

Krwiście czerwona, łysa głowa poruszająca się nienaturalnie szybko na ohydnej pomarszczonej szyi. Czarne, paciorkowate oczy świdrujące ją swym nienawistnym spojrzeniem. Wielki, tłusty tułów z nastroszonymi czarnymi piórami i rozpostartym niczym wachlarz ogromnym ogonem. Najgorsze jednak były gardłowe, bulgoczące dźwięki, które dobiegały z jego trzewi. Linka stanęła oko w oko z wysłannikiem piekieł. Po dziś dzień przeszywa ją  zimny dreszcz na wspomnienie tej nienawiści i żądzy mordu płynącej z oczu stojącego naprzeciw niej indyka.

Instynkt przetrwania  w końcu wziął górę i drąc się wniebogłosy z prędkością światła Linka wybiegła z piwnicy. Po chwilę obecną nie wie czy większym cudem było to, że uszła z życiem, czy to, że nie zlała się w portki. Po czasie okazało się, że ów bydle zostało przekazane Rodzicielowi w ramach łapówki, czy innej oznaki wdzięczności i z braku lepszej lokalizacji umiejscowiono je w piwnicy.

Linka opisała te historię nie ze względu na to, że psychoanalityk kazał jej rozmawiać o swoich traumach i fobiach, tylko dlatego, że grając w 5 sekund przy pytaniu: co można znaleźć w piwnicy?  Nie uznano jej odpowiedzi: indyka. Niesłusznie.