Persona non grata

Rzec, jakoby Linka była persona non grata na poczcie, to trochę za mocne słowa, ale z całą stanowczością wykracza poza granicę zwyczajnych, anonimowych petentów. Bynajmniej nie dlatego, że jest krypto-kleptomanką i wynosi znaczki, czy koperty – zdarza jej się pożyczyć kukurydzę z pola, ale tylko dlatego, że w sklepach nie można nabyć odmiany paszowej, a tylko taką lubi. Kwestia dotyczy nadawanych przez nią dziwnych paczek, a gęsta atmosfera utrzymuję się od grudnia zeszłego roku.

Otóż Linka od wielu lat ma niepisaną tradycję, wysyłania sobie ze swoją dobrą znajomką Skautem drobnych prezentów na Gwiazdkę. Dary mają wartość stricte symboliczną, nie chodzi o dawanie 50-calowych telewizorów, czy Maybacha, w końcu żadna z nich nie ma ojca księdza. W grudniu Skaut była w stadium zaawansowanego zamieszkania przez obcego, co kolokwialnie nazywa się stanem błogosławionym. Ku jej wielkiej smucie, lekarz nałożył na nią szlaban cukrowy, co w znacznym stopniu utrudniło dobór prezentu. Linka dbając o zdrowie zarówno Skauta, jak i jej pierworodnego, zdecydowała, dostarczyć im niezbędnego źródła witamin i podarować jej marchewki. Niestety pod ręką nie miała żadnej nadającej się do wysyłki koperty, a żeby nie latać, jak kot z cieczką postanowiła nabyć ją na poczcie i na miejscu przygotować małą paczuszkę. Doprawdy nie spodziewała się, że zrobi furorę próbując upchnąć cztery marchewki do koperty bąbelkowej, którą notabene zakupiła odrobinę za małą. W budynku czas się zatrzymał. Panie w okienkach zaprzestały mrugania, ludzie w kolejce nagle umilkli, mucha zatrzymała się w locie, wszyscy intensywnie obserwowali poczynania Linki. Ta będąc w centrum zainteresowania tradycyjnie spąsowiała, upodobniając się do marchewek, z którymi uparcie walczyła, a jej ruchy stały się jeszcze bardziej niezdarne. Kiedy, w końcu udało jej się zakleić i zaadresować kopertę, nie utrzymując z nikim kontaktu wzrokowego, stanęła na końcu kolejki. Na poczcie włączono play, panie w okienku zaczęły mrugać, ludzie rozmawiać, a mucha latać. Wszystko dobrze się skończyło, a radość Skauta była warta upokorzenia.

Kolejna sytuacja miała miejsce stosunkowo niedawno. Linka będąc na imprezie służbowej wesołego rozpiździaju, o której pisała kilka notek temu, dokładniej omówiła byłym towarzyszkom niedoli, czym obecnie się zajmuje. Oczywiście nikogo nie zainteresował świątobliwy asortyment dekoracyjny na imprezy okolicznościowe, takie jak chrzty, komunie, śluby, itp. Natomiast fala poruszenia przeszła przy gadżetach z panieńskiego - wszystko o fallicznych kształtach. Dlatego też Linka pomimo swej mrukowatości doszła do wniosku, że zrobi koleżankom małą niespodziankę i wyśle im trochę fallicznych rozweselaczy do korpo. Nabyła dwa rodzaje penisowych żelków, penisowe cukierki oraz całkiem sporego penisowego lizaka i z całym penisowym przybytkiem udała się na pocztę, gdyż nadal cierpi na permanentny brak kopert. Tam nauczona doświadczeniem, wybrała dużą kopertę i ustawiła się przy stoliku plecami do okienka. Niestety zabrakło jej pleców, żeby zasłonić się przed resztą społeczeństwa. W momencie, kiedy słodycze pojawiły się na stole, pani obok dostała mikrowylewu, inna pani zasłoniła oczy jakiemuś dziecku, wielce stateczna dama przeżegnała się ciężko dysząc. Tylko starszy pan wydawał się być zadowolony i wyszczerzył dziąsła w bezzębnym uśmiechu, puszczając do Linki oko. Ta szybko zapakowała słodycze i nie utrzymując z nikim kontaktu wzrokowego udała się do kolejki. Znów było warto.

Krótka relacja Rudej po otrzymaniu przesyłki:

…Linka jesteś bomba! Prącia dotarły! Niektóre z nas ssały, inne gryzły, chłopcy brali z pewną dozą nieśmiałości, Alejandro stwierdził, że czarnego nie ruszy…