Przymusowy Wędrowniczek

Linka została oddelegowana do odebrania Dziwaka z przedszkola. W momencie, kiedy wsiadała do swojego Batmobilu, pogoda była na tyle przyjemna, że przez myśl przeszło jej, co by następnym razem zaszaleć i wybrać się pieszo. Gdy już znalazła się w przedszkolnych murach i wydobyła Młodzieńca z gąszczu nieletnich, otrząsając przy tym najbardziej przyspawane do niego jednostki , pomogła mu się ubrać i razem potruchtali do auta. Linka, jak zawsze musiała stoczyć nierówną walkę z pasami bezpieczeństwa, gdyż Dziwak ma w zwyczaju wić się niczym piskorz zanim, w końcu da się unieruchomić. Po sprawdzeniu, że Pacholę nie wyleci na zakręcie, sama udała się za stery.

Umiejscowiła kluczyk w stacyjce, przekręciła, przekręciła raz jeszcze i wpadła w konsternacje. Nie włączyło się radio, a to nie wróży nic dobrego. Następne spostrzeżenie – nie świeci się kontrolka rezerwy paliwa. Ogólnie nic się nie świeci. Linka przez chwilę pomyślała, że to kolejna zemsta Enei, jednak opcja wydała się mało prawdopodobna. W każdym razie auto straciło zasilanie i kontakt z bazą. Jako, że nie należy do osób, które znają się na mechanice – jeśli ktoś ją zapyta gdzie jest miejsce na płyn do spryskiwaczy, z premedytacją odpowie, że ma butelkę w bagażniku – postanowiła wezwać pomoc. Rozpoczęła zakrojone na szeroką skalę poszukiwania telefonu po kieszeniach, znalazła m. in.: gaz, latarkę, otwieracz, chusteczki, listy zakupów, mentosy, bilety, długopis, trzydaniowy obiad i dojną krowę. W mało elegancki sposób skarciła się w duchu, że znowu nie wzięła ze sobą telefonu, po czym zakomenderowała bacznie obserwującemu jej poczynania Dziwakowi, że czas opuścić pokład, bo auto w sposób nagły i tragiczny umarło. Dziwak wydał przeciągłe: Huraaa i zaczął oswobadzać się z pasów i zbierać swoje rysunki, których przecież nie może zostawić. Gdy tylko Linka wystawiła czubek nosa z samochodu, zaczęło kropić, gdy zaczęła obchodzić auto, żeby pozamykać wszystkie drzwi bo centralny przestał działać – zerwał się silny wiatr. Nie zdążyli jeszcze wyjść z parkingu a rozpętał się klasyczny armagedon.

Nie mając innego wyjścia rozpoczęli powolny marsz pod wiatr. Linka zaczęła kopać z Dziwakiem kamień, co by zająć czymś Młodzieńca, który kazał jej w każdym mijanym sklepie dzwonić po pomoc - przecież Pani w aptece na pewno zna nr do mechanika. Gdy zostało im ok 100 m do domu, Malec zaproponował, żeby zawrócić i sprawdzić, czy teraz auto odpali – Linka jak ostatni niewdzięcznik odmówiła. Kiedy znaleźli się przed domem Dziwak nagle podniósł kamień, którym się bawili i zapytał:

- mogę wziąć go do domu?

- no możesz, ale w sumie po co?

- porządnie go wyszoruję, potem włożę do słoika z wodą i schowam w lodówce – odpowiedział jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie i schował kamień do kieszeni.

Lince ze zdziwienia brwi zawędrowały pod czapkę, ale nic już nie odpowiedziała. Przez myśl jej przeszło, że pewnie da go Ulsonowi do zjedzenia, albo zrobi z tego zupę dla pułku wojska, ale koniec końców Młodzieniec o swych śmiałych planach zapomniał, a kamień cierpliwie czeka, żeby w najmniej spodziewanym momencie spektakularnie przypomnieć o sobie, rozwalając bęben pralki.

W domu szybko zostały poczynione telefony i okazało się, że Miły Pan Mechanik ma akurat chwilę i teraz, zaraz, natychmiast pod auto podjedzie. Zasapanej Lince nie zostało nic innego jak wykręcić mokre szmaty, sztachnąć się sprężonym powietrzem i udać się w drogę powrotną. Rozpostarła żagiel i dała się ponieść na skrzydłach wiatru. Na miejscu z nieukrywaną wdzięcznością przyjęła fakt, że MPM jeszcze nie przyjechał i ostentacyjnie rzuciła się na maskę bez życia. Kiedy w końcu przestała świszczeć a w oczach się jej rozjaśniło, postanowiła jeszcze raz sprawdzić, czy Batmobil zmienił zdanie i nabrał ochoty do jazdy. Niestety nadal nie reagował. W tym czasie przyjechał MPM ze swoim Pomagierem. Po wymianie tradycyjnych uprzejmości Panowie zabrali się do pracy. MPM kopnął w oponę, groźnie spojrzał na samochód i kazał Pomagierowi odpalić. Auto zapaliło za pierwszym razem. Linka próbowała schować się przed światem we własnej czapce, jednak ta nie poradziła sobie z nagłym burakiem, który wykwitł na Linkowym licu – oczywiście od wiatru i intensywnych spacerów. MPM mechanik, jednak otworzył maskę spod której wyleciały dwa nietoperze i przetoczył się biegacz stepowy, okazało się, że jakiś ajzol przy akumulatorze skruszył się ze starości i nie styka, dlatego mogą być problemy z zasilaniem. Linka niezmiernie uradowana, że auto jednak jest zepsute, a ona nie ma urojeń, wręczyła dokumenty Pomagierowi, który zabrał jej Batmobil do warsztatu, MPM udał się za nim własnym samochodem. Linka znowu wykręciła mokre szmaty, opatuliła się cieplej i pomału zaczęła sunąć pod wiatr w stronę zachodzącego słońca.