Uniwersalna względność

Linka zaraz obok płetwala błękitnego widnieje na liście gatunków zagrożonych wyginięciem. Czeka tylko, aż Animalsi zwęszą jej trop i wstawią do hermetycznego akwarium, w którym zapewne dostanie ataku klaustrofobii, ale za to będzie wystawiana w skansenach na całym świecie, gdzie wspaniałomyślni zwiedzający obrzucą ją orzeszkami. Powodem jej gatunkowej odmienności jest wyssana z mlekiem matki powszechna niechęć do centrów handlowych i zakupów. Linka nie cierpi dzikich tłumów, kolejek, przymierzania,  kalumnii o promocjach i ekspedientów z miną jakby im coś zdechło pod nosem. Dlatego zakupy w realu ograniczyła do niezbędnego minimum, a całą resztę dóbr od mebli, po elektronikę, dziwne leki z Tajlandii do skarpetek włącznie, nabywa przez Internet, co niesie ze sobą pewną dozę ryzyka.

Powłócząc rozdeptanymi papciami z parującym kubkiem herbaty w jednej ręce i kubkiem zimnego piwa w drugiej, Linka poczłapała do centrum dowodzenia. Rozlała się wygodnie w fotelu prezesa, odpaliła laptopa i zaczęła przeczesywać niewyczerpane złoża wirtualnych dóbr.  Po 72 latach odnaleźli jej skamieniałe truchło z nadal scrollującym palcem wskazującym. Jednak po dekadach posuchy, w końcu udało jej się znaleźć prywatnego Graala - sklep, w którym mogła nabyć mnogość super wyczesanych rzeczy w okazjonalnych cenach i to wszystko za jedną wysyłką. Trzepocząc nerkami z zachwytu, szybko dokonała serii błyskawicznych przelewów, wybrała opcję wysyłki strategicznie pomijając Pocztę Polską, gdyż paczkę chciała otrzymać w tym dziesięcioleciu. W pełni ukontentowana swoim zwycięstwem przeszła w tryb czuwania i kontemplując oczekiwała na paczkę.

Gdy 48 h później zadzwonił dzwonek do drzwi Linka niesiona na skrzydłach wiatru, pognała niczym dzika kuna, prawie łamiąc sobie przy tym piszczel w 12 miejscach. Widząc posłańca, który nie był ani komornikiem, ani panem z wodociągów tylko najprawdziwszym kurierem z radością oddała się stawianiu nieczytelnych podpisów na niedziałającym sprzęcie elektronicznym. Pożegnawszy kuriera, wzięła swą zdobycz i z namaszczeniem zaniosła do swojej samotni. Zdzierając i rozrywając niepotrzebne metry streczu i folii – niestety nie bąbelkowej – dokopała się do głównej zawartości. Z rozmachem zaczęła przerzucać rzeczy, a początkowa euforia zaczęła stopniowo przeradzać się w głębokie zdziwienie. Jej wymarzone spodnie i koszulki w magicznym rozmiarze uniwersalnym po przymierzeniu bynajmniej nie dopasowywały się do każdej sylwetki, o czym tak skwapliwie zapewniali na stronie. Największy szok przeżyła wyciągając płachtę materiału, która nie była piękną, czarną koszulką tylko namiotem dla wielopokoleniowej rodziny. Linka łkając cichutko, pozbierała rzeczy i nie przyznając się do porażki, zabawiła się w Robin Hooda - który zabrał biednym i dał bogatym - i obdarowała pół rodziny. Rodziciel był wielce rad ze swojego namiotu.