Marzenia się spełniają

Przygotowawszy swoją stałą weekendową wyprawkę, Linka w prawą rękę chwyciła kubek ze świeżo zaparzoną herbatą w lewą schłodzone piwo i zagłębiła się w czeluściach długiego i ciemnego korytarza. Idąc tak w kierunku swojej samotni, poczuła, że coś jest nie tak. Mimo że w obrębie jej kiepskiego wzroku nie widziała nikogo, podświadomie wyczuwała czyjąś obecność. Poczuła, jak jej ciało przeszył mimowolny dreszcz. Wstrzymała oddech nasłuchując. Nadal nic. Włos jej się zjeżył na karku, a usta bezwiednie się poruszając, wydawały nieme dźwięki. Serce zaczęło jej łomotać w klacie, a cała krew odpłynęła z twarzy. Linka siląc się, odepchnęła nadciągającą falę paniki i przeszła w tryb obronny. Adrenalina zaczęła pulsować w jej żyłach, pobudzając mózg do działania. Spojrzała na lewą rękę i zaczęła rozważać przerobienie butelki na tulipana, jednak było to dobre piwo - a butelka optymistycznie patrząc była w połowie pełna - więc stwierdziła, że grzech marnować. Przerzuciła wzrok na prawą, tu sprawa była jeszcze prostsza, miała jeden ze swoich ukochanych kubków – akurat ten ze świętą Skrą -  więc gotowa była ponieść wszelkie konsekwencje byleby ocalał.  Nagle jakiś cień zamajaczył w oddali. Linka szybko podniosła wzrok i pełna trwogi skuliła się w sobie. Cień poruszał się coraz szybciej przemykając od ściany do ściany.  Linka poczuła jak gorąca herbata zaczyna parzyć jej palce. Ostatkiem silnej woli powstrzymała drżenie rąk. Kurczowo zacisnęła pobielałe palce, spod których wykwitła pajęczyna pęknięć na butelce. Cień robił się coraz większy, przybierając antropomorficzne kształty. Gdy na jego wątłą sylwetkę padła smuga światła Linka z głośnym świstem wypuściła powietrze z płuc i z ulgą rozluźniła miażdżący butelkę uścisk. To Święty Spokój przemknął obok na paluszkach, nawet nie racząc jej jednym spojrzeniem, choć Linka dostrzegła, że uśmiecha się półgębkiem. Święty Spokój czmychnął i nagle rozpłynął się w powietrzu, pozostawiając po sobie tylko Błogosławioną Ciszę.

Dzieci wyjechały.