Sylwester – historia prawdziwa

Dochodząc do wniosku, że Sylwester jest imprezą dość cykliczną, Linka postanowiła w tym roku spędzić go inaczej niż ma to w zwyczaju, czyli na trzeźwo i pracując w służbie narodu. Przemierzając najodleglejsze czeluści Internetu udało jej się dostać do agencji, która macza paluchy przy organizacji różnych imprez masowych, koncertów, czy wydarzeń sportowych. Mając nadzieję na dalekosiężną współpracę i możliwość podreperowania zawsze kulejącego budżetu, Linka zgodziła się wziąć udział w plenerowej imprezie Sylwestrowej.

Firma obstawiała swoimi ludźmi kilka imprez tego typu, więc koniec końców Linka w ostatniej chwili dowiedziała się, że wyląduje dwa województwa dalej, spędzając w podróży łącznie 4 h w jedną stronę, z czego 3 w wesołym autobusie z resztą ekipy. Linka, jako osoba od dziecka wyposażona w potężną chorobę lokomocyjną, należycie znieczuliła się tabsami, które wbrew reklamom i tak zawsze przymulają, wywołują obłęd w oczach, a w skrajnych przypadkach toczenie piany z pyska. Na miejscu po pobieżnym zapoznaniu się terenem i pogadance z szefem wszystkich szefów, o tym, że to nie film i nikt nie ma zgrywać Johna Rambo w razie zagrożenia, tylko drzeć japę i czekać na SWAT. Następnie lekko przestraszonym osobnikom wręczono identyfikatory, kamizelki - bynajmniej nie kuloodporne – i podzielono ich na oddziały. Linka zapytana, czy przeszkadza jej głośna muzyka, zgodnie z prawdą odpowiedziała, że nie, więc wylądowała przy samiuśkiej scenie z zadaniem pacyfikowania każdego, kto zechce zakłócić spokój gwiazd - na szczęście gwiazd nie było.

Z całą pewnością można powiedzieć, że Linka jako osoba bardzo tolerancyjna, nie toleruje muzyki disco, oczywiście impreza okazała się hołdem dla tego stylu. I tak jak wibracje, basy i głośna muzyka jej nie przeszkadzają, tak już po pierwszych 15 minutach grania, Lince zaczęło oko latać, a uszy obficie krwawić. Dowódca widząc, że Linka jest na granicy obłędu wręczył jej zatyczki, które ta z wdzięcznością przyjęła. Kolejny problem wykwitł po kilku godzinach stania, kiedy to Linka na własne oczy przekonała się o efekcie cieplarnianym, jednak nawet najśmielsze obliczenia naukowców nie przewidują tak daleko posuniętych zmian klimatycznych w obrębie danej lokalizacji i czasu. Granicą zawirowań pogodowych okazały się barierki. Otóż Linka stojąc po jednej stronie zamieniła się w oszronionego bałwana – z nosa sterczały jej dwa zamarznięte sople, stawy trzeszczały przy najmniejszej próbie ruchu, kilka warstw odzienia łamało się przy próbie zgięcia kolan, czy łokci. Natomiast po drugiej stronie barierek ludzie pościągali kurtki, Panie w szortach i miniówach kręciły piruety, Panowie w rozchłestanych koszulach próbowali łapać Panie, a wszyscy entuzjastycznie sączyli odpowiednio zmrożone ruskie. Wobec takiej katastrofy topniejące lodowce to pikuś, choć jakby to powiedziała pewna posłanka; sorry, taki mamy klimat.